Fietsroute: Mons - SILEX'S - Mons

Office du Tourisme de la Ville de Mons

Institutionele toeristische organisaties

Mons

De Grand-Place

Het knooppunt van de stad, vol terrasjes, restaurants en cafés.

De mooi geplaveide Grand-Place van Mons met haar elegante gevels voert de bezoeker mee naar vroegere tijden. De ruime, bijzonder fraaie Grand-Place is een van de mooiste van België en zeker een van de meest levendige.

Gezelligheid troef

‘Levendig’ is het eerste woord dat bij iedereen opkomt als ze aan de Grand-Place van Mons denken. De gezelligheid en het dynamisme springen meteen in het oog bij bezoekers die voor het eerst naar de hoofdstad van Henegouwen komen. Het knooppunt van de stad, vol terrasjes, restaurants en cafés. Hier spreken mensen af om te gaan shoppen in de winkelstraten vlakbij, om op ontdekking te gaan van de mooie gebouwen rondom of gewoon om er even halt te houden en te genieten. Dit is de ideale locatie om van op een terras de gevels van de Grand-Place te bewonderen. Kleurrijk, bleek, gotisch, neoclassicistisch of met Spaanse invloeden ... de historische gevels vormen een prachtig architecturaal panorama van de 15e eeuw tot heden.

Een architectuurboek

Op de grond in het midden is er een stenen cirkel die de 19 gemeenten van Mons voorstelt. Het is in deze arena dat het mythische gevecht tussen Sint-Joris en de draak geleverd wordt op Pinksterzondag. Het stadhuis is een streling voor het oog van architectuurliefhebbers. Deze gotische parel met een barokke klokkentoren is het werk van Mathieu de Layens, die ook het stadhuis van Leuven ontwierp. De toren is niet afgewerkt en telt slechts één verdieping. Hij heeft echter een imposante vorm en overheerst de nabije gebouwen. In de gevel zit een klein aapje dat dolgraag over zijn kopje geaaid wordt! Werd het gemaakt door een smid, maakte het deel uit van een uithangbord voor een taverne? Niemand weet met zekerheid waar het vandaan komt. Een aai met de linkerhand over zijn kopje zou een jaar geluk opleveren. Het is altijd het proberen waard ...

Een oase van rust

Aan de achterzijde van het stadhuis leidt een overwelfde doorgang naar Jardin du Mayeur (de tuin van de burgemeester). Hier wijkt de drukte van de stad en heerst er een zeldzame rust. De tijd staat stil en laat de natuur aan het woord. Tussen de purperen heide, linde- en kastanjebomen en Paulownia zijn er een aantal juweeltjes te zien. De daken van de stad liggen rondom en het belfort verheft zich majestueus. Een heerlijke plaats om te mijmeren en tot rust te komen. Midden in de tuin staat het beeldhouwwerk ‘Le Ropieur’, een werk van Léon Gobert, dat voorbijgangers speels nat spat. Het symboliseert de ‘deugniet’ van Mons en het onverstoorbaar goede humeur van de inwoners van Mons. De Jardin du Mayeur is een concentraat van de rijkdom en vele facetten van Mons, en ideaal als vertrekpunt voor een bezoek aan de stad.

Silex's

Interpretatiecentrum van de neolithische mijnen van Spiennes

In het museum Silex's maakt de bezoeker kennis met een van de oudste silexmijnen van de wereld.

In het museum Silex's op zes kilometer van Mons maakt de bezoeker kennis met een van de oudste silexmijnen van de wereld.

Buitengewoon erfgoed

De mijnen van Spiennes maken deel uit van de zeldzame juweeltjes die we graag voor onszelf zouden houden omdat ze zo speciaal zijn. 6.000 jaar geleden verkende de prehistorische mens de bodem onder deze gemeente om er silex naar boven te halen. Het neolithische of ‘nieuwe stenen’ tijdperk luidt een verandering in voor de levensstijl van mensengroepen, die zich richtten tot nieuwe modellen op basis van landbouw en veeteelt. De streek van Mons was in die tijd volledig bedekt door loofbomen die ontgonnen moesten worden om er kuddes te laten grazen. Zo werden er op enkele centimeters diep in Spiennes volledige lagen silex gevonden! Dit bijzonder sterke gesteente was perfect om gereedschap mee te maken. Op 2.000 jaar tijd worden er duizenden schachten gegraven, waarvan er een aantal zo goed als intact gebleven zijn tot op heden.


Een echte belevenis

De mijnen van Spiennes zijn - net zoals de piramiden van Gizeh - erkend als werelderfgoed van het ‘menselijke vernuft’ door de Unesco. We kunnen gerust stellen dat dit zowat de hoogste onderscheiding is die toegekend wordt door de organisatie. Een absolute must dus. Het Silex's in Spiennes geeft dit vernuft en deze bijzondere geschiedenis in geur en kleur weer. Silex's biedt veel meer dan louter een bezoek, het is een ware ervaring. Eerst is er een wandeling aan de oppervlakte waar men zich midden in een groene omgeving op de maan zou kunnen wanen door de verbazingwekkende hoeveelheid silex op de grond. Daarna volgt het museum met uitleg over de geschiedenis van de site en de technieken die de neolithische mens gebruikte om platen silex te ontginnen die soms enkele honderden kilo's wogen! De opgravingen die al sinds de 19e eeuw aan de gang zijn, leverden duizenden voorwerpen op: bijlen, snijbladen, aardewerk, maar ook resten van dieren en skeletten. Het museum omvat een zone met opgravingen, een projectieruimte en een parcours met decors om uitleg te geven over de verschillende aspecten van de archeologische site.

Afdalen onder de grond

Bezoekers kunnen op reservering ook afdalen in de oorspronkelijke mijn, om onder begeleiding van een gids dezelfde weg af te leggen als de neolithische mensen! Via een ladder komt men in de schacht op 10 meter diepte. Het lijkt onwaarschijnlijk om letterlijk in de voetsporen van de prehistorische mens te lopen ... Onder de grond is duidelijk dat de mijnen uitgehouwen zijn in krijt en waarom sommige volledig gevuld zijn en andere meer ruimte bieden. Er wordt ook uitgelegd waarom de schachten zo dicht bij elkaar liggen en hoe onze voorouders de mijnen concreet ontgonnen. De gidsen kennen tal van anekdotes die deze 6.000 oude locatie weer tot leven brengen. Voor wie van een speciale ervaring en sterke emoties houdt!

De Neolithische Vuursteengroeven in Spiennes

Museum

Spiennes

Hier rusten 229 soldaten van de Commonwealth en 284 Duitse soldaten zij aan zij.

Vijanden op het slagveld, verenigd in de dood. Dit zou de leus kunnen zijn van de militaire begraafplaats van Saint-Symphorien bij Mons. Hier rusten 229 soldaten van de Commonwealth en 284 Duitse soldaten zij aan zij.

Een vredige plek

De begraafplaats van Saint-Symphorien kreeg twee sterren in de Michelingids en is één van de grootste toeristische trekpleisters in België. Terecht. nergens anders in Europa is er een dergelijke herdenkingsplaats. Saint-Symphorien is meer dan een begraafplaats, het is een vredige plek in een omgeving die eerder doet denken aan een botanische tuin. De begraafplaats bestaat uit kleine groene eilandjes die diversiteit brengen en zones voor bezinning. Tussen allerlei soorten coniferen zijn er enkele meer zeldzame soorten zoals een Japanse kerselaar. Achter al dit groen gaat echter een bijzonder symbolisch verhaal schuil.


Een begraafplaats voor iedereen

Tijdens de bezetting van Mons was een Duitse soldaat in 1916 op stap in de velden op zoek naar een geschikte begraafplaats voor de stoffelijke resten van zijn kameraden die gesneuveld waren tijdens de eerste slag bij Mons in augustus 1914. Hij kruist er toevallig Jean Houzeau De Lehaie, een vooraanstaande botanist van Mons die beslist om de soldaat te helpen. De Belg stelt voor om hem een voormalige steengroeve af te staan op voorwaarde dat het een begraafplaats wordt voor alle nationaliteiten, zonder uitzondering. Deze oplossing wordt aanvaard door de Duitsers en overeengekomen met de lokale autoriteiten. Nu konden alle strijders begraven worden op dezelfde rustplaats.

Verenigd in de dood

Op de obelisk over het herdenkingskruis (Cross of Sacrifice) staat de volgende inscriptie: "In memory of the German and English soldiers who fell in the action near Mons on the 23rd and 24th August 1914" (Ter nagedachtenis van de Duitse en Engelse soldaten die gesneuveld zijn in de slag bij Mons op 23 en 24 augustus 1914). The German and English soldiers … Ongelofelijk maar waar, op de militaire begraafplaats van Saint-Symphorien rusten strijders van vijandige staten naast elkaar. Hier is er geen Duits en Brits perceel. Lieutenant Maurice James Dease van het 4e Bataljon van de Koninklijke Fuseliers, de eerste soldaat die onderscheiden werd met het Victoriakruis, ligt niet ver van Niemeyer, de eerste Duitse soldaat die het IJzeren Kruis toegekend kreeg.